من و لباس‌ها
بچه که بودم تا مامانم لباسی برایم می‌خرید، شروع می‌کردم به ناز کردن. آنقدر نمی‌پوشیدم که کوچک می‌شد. بعدِ کوچک‌شدن تازه عاشقِ لباس می‌شدم. امروز
اگر میتوانستی پرواز کنی،دوست داشتی به کجا بروی؟
دور، می‌رفتم به دور دورها. به جایی که بهشت باشد. بار و بَندیلَم را جمع می‌کردم و می‌رفتم به بهشتِ بورخِس. همان بهشتی که بورخس
به نظرت چه می‌شد اگر همه چیز، همیشگی و ماندگار باقی میماند؟
همهِ چیزِ همه چیز؟ یعنی همه چیزهای خوب و بَد؟ نه‌خیر، این‌طوری که نمی‌شود. بالاخره آدم‌هایی مثل هیتلر باید بمیرند. نمی‌شود که همه‌چیز باقی بماند.
اگر تو بودی، چه می‌کردی؟
کتابی، پر از پرسش‌های عجیب. پرسش‌هایی که قرار است به ادم بفهمانند کجای زندگی ایستاده. بیایید تعدادی از این سؤال‌ها را با هم بخوانیم: دوستان
خونه از نظر تو چیه؟
خونه. با خودم تکرار کردم تا یادم بیاید الان داخل خونه هستم و خونه می‌تواند همین‌جا باشد. همین‌جایی که الان روی مبل‌هایش نشستم. بعد فکر
روز قدردانی از پلاستیک پُفی مبارک!
یک روز که دل‌درد گرفته بودم، مجبور شدم تنهای‌تنها خانه بمانم. مامانم رفته بود رشت. وقتی برگشت، کل ۱۲ جلدِ جودی‌دمدی را برایم خریده بود.
عضویت در خبرنامه
بخش‌های سایت من:
- آقای میو (35)
- فیلمی که دیدم (3)
- کتابی که خواندم (6)
- لباس‌نگاری (9)
- نوجوانی (9)
- نوشتن (12)
- نوشته‌های من (8)
- یادداشت های روزانه (15)
آخرین نظرات: