❤️شروع ماه تازه با یادداشت‌نویسی روزانه
???? در همین رابطه چهلمین قسمت پادکست نوشتیار را بشنوید
⬇️
دانلود: فایل ماهانه‌ی یادداشت‌نویسی
#بروبیابنویس
وقتی یکی می‌گوید وقت ندارم بنویسم یا کتاب بخوانم یا هر کاری که باعث نشاطش و آرامشش می‌شود، کُفری می‌شوم. انگار فحش داده، نه به من بلکه به خودش. یعنی طرف انقدر برای کاری که زندگی‌اش را بهتر می‌کند ارزش قائل نیست. انقدری از ۲۴ ساعت، یک ساعت وقت برای این‌کار کنار بگذارد. منتظر است دکترا بگیرد، شغل پیدا کند، ازدواج کند، بچه‌ها را بزرگ کند، بچه‌ها را بفرستد خانه بخت، جغجغه نوه‌ها را تکان بدهد، بعد تازه کارهایی که دوست دارد انجام بدهد. مگر می‌شود؟ آره، احتمالا اگر هزارودیویست سال عمر کند.
مگر تو، در طول روز آب نمی‌خوری؟ مگر دست‌شویی نمی‌روی؟ مگر اِستوری‌ها را چِک نمی‌کنی؟ مگر چُرت نمی‌زنی؟
هروقت روزی پیش آمد که تشنگی را تحمل کردی و به قیمت ترکیدن کیله‌هایت نرفتی دست‌شویی، و توانستی یک روز کامل استوری نبینی، یعنی تو واقعا وقتی نداری که سرت را هم بخارانی.
این بیا، برو، بنویس هم ایده جالبی‌ست. اگر نوشتن را دوست دارید شروع کنید و در فایل مخصوص یا دفترتان روزی یک یادداشت، به مدت یک ماه بنویسید. نگویید وقت ندارم.
نوشتن را وارد زندگی‌تان کنید، کارهای‌تان انجام دهید و وسطش بنویسید. وقتی منتظر هستید یا برای استراحت بین کارهای روزانه‌تان. زمان بدزدید. مثلاً:
یک ساعت زودتر بیدار شوید.
اگر دانش‌آموز هستید از زنگ‌های تفریح یا موقع‌هایی که معلم استراحت داده یا هنوز وارد کلاس نشده استفاده کنید.
اگر معلم هستید وقتی بچه‌ها امتحان می‌دهند یا تکلیف داخل کلاس حل می‌کنند استفاده کنید.
اگر شغل‌تان طوری است که همه ساعت کار نمی‌کنید از همان ساعت‌ها استفاده کنید.
وقتی منتظر تاکسی، اتوبوس، یا هر چیز دیگری هستید.
خلاصه: بیا، برو، بنویس.
آخرین نظرات: