دیروز در وبینار نوشتیار استادکلانتری گفت یکی از راه‌های ساخت تجربه، مشاهده هدف‌مند است. مثلا یک مدت فقط در خانه‌ها یا چشمان ادم‌ها را ببینیم.

من هم تصمیم گرفتم حداقل تا اخر تابستان لباسِ آدم‌ها را ببینم. و راجب حسی که آن لباس دارد یا موقعیتی که باید پوشیده شود می‌نویسم. اگر بتوانم و با اجازه ادم‌ها از لباس‌شان عکس هم می‌گیرم. اگر نشد برای‌تان از رنگ و شکلش هم می‌نویسم.
(این یادداشت‌ها در دسته لبس‌نگاری منتشر می‌شوند.)

خب، این از اولین لباس: لباسی که مامانم، برای ‌خودش،  اینترنتی خریده.

به نظرم جان می‌دهد برای پوشیدن در روز مادر.
روز بعد از زایمان هم می‌شود پوشیدش! خیلی حس‌مادرانه ی خوبی دارد، مثل اولین نگاهی که مادر به  نوزادش می‌کند.